حال و هوای شهر دلتنگ و دلگیر است
از کوچه‌های شهر دیگر دلم سیر است
تا کی ببارد این چشمان بارانی؟
تا کی پریشانی؟ تا کی پریشانی؟
بوی بهشت آمد شد موسم پرواز
رفتند یارانم تا آسمان‌ها باز
شد سهم من اما چشمی به در مانده
اینجا پرستویی بی‌بال و پر مانده
باشم گرفتارِ نَفْس و هَوَس تا کی؟
بی‌بال و پر ماندن کنج قفس تا کی؟
سیّاره‌ی رنج است، بی ماه و بی باران
دنیای ما بعد از آوینی و چمران
ادامه مطلب
درباره این سایت